Afgelopen week was ik in Kopenhagen tijdens de spraakmakende fashion week. En geloof me: deze dagen beleef je écht de fashion vibe van de modebranche. Terwijl ik deze blog met rode wangen schrijf, zit de Kopenhagen-vibe nog steeds in mijn lijf.
Ik hoor je vragen: vertel, hoe voelt dat dan? Maar het is zo moeilijk in woorden te vangen. Het zit in de beelden die blijven hangen, de vrolijke gezichten, de inspirerende paradijsvogels. In de geur van koffie terwijl ik door kleine straatjes fiets. In gesprekken met modellen die open, eerlijk en kwetsbaar vertellen over hun leven. Deze dagen voelen puur. Niemand laat zich hier vertellen hoe het “hoort”. Geen volgers van trends, maar mensen die hun eigen stijl bezitten en vieren. Vrij. Eigen. Zonder regels.
Verwonderd loop ik rond. Ik betrap mezelf erop dat mijn mond continu openstaat en dat mijn nek overuren draait. Elke outfit is nét anders gestyled dan je verwacht. Capri pants, laagjes, kant, satijn, denim, blazers en dessins die moeiteloos samengaan. Stoer versus klassiek, wat zoveel looks interessant maakt. Ballerina’s bij een bermuda. Ja, de wrong shoe theory is hier volop te zien. Sportieve truien op paillettenrokken, gedragen overdag alsof het de normaalste zaak is. Glans, kant, lagen – en dat allemaal bedoeld voor elke dag. Hier komt mijn droom tot leven: gewoon naar de appie in je mooiste outfit. Overdressen bestaat hier niet. Jezelf zijn wel.
De show van Munthe in de Botanische Tuin blijft in mijn lijf hangen. De zon warm op mijn wangen, het geroezemoes dat verstilt bij de eerste pianoklanken. Even voelt alles groter, maar tegelijk intiemer. Later bij Baum und Pferdgarten wiebel ik op mijn hakken – glimlachend om mezelf – tot ik ineens tussen de stallen van een manege sta. Geurig stro, zacht licht, muziek die de ruimte vult. De vibe klopt, de collectie maakt het af en mijn hart maakt een sprongetje van geluk.
En dan ’s avonds naar Samsøe: het gelach, korte gesprekken met mensen uit heel Europa die zomaar de diepte in gaan, een glas in mijn hand. Verbinden, genieten, jezelf zijn. Ik kijk rond en voel me rijk, omdat dit mijn wereld is.
Tot in mijn vezels voel ik op zulke momenten waarom dit mijn vak is. Waarom ik er zo trots op ben. En waarom mode voor mij alleen mode kan zijn als het jouw persoonlijkheid versterkt. Niet om een trend te volgen, maar om te laten zien wie jij bent. De ene keer als een paradijsvogel, de andere keer op hakken, maar altijd jezelf.
En dát is de energie die ik meeneem naar Maggy’s. Niet om je te vertellen wat je moet dragen, maar om samen te ontdekken wat jou laat stralen. Want dat blijft het allermooiste deel van mijn werk.
Liefs, Maggy
